Heb je wel is hé, van die dagen. Die dagen dat er een bepaald gevoel je lichaam binnen kruipt vanaf
het moment dat je ontwaakt. Een liefdevol gevoel, opkomend terwijl je ontwaakt uit een nacht die zoals alle andere nachten veel te kort zijn door de ´Okeuh, nog 1tje dan..´ mentaliteit, grotendeels aangewakkerd door je vrienden die hun ingepakte tassen neerleggen en aangetrokken jassen weer uittrekken omdat ze besluiten nog even te blijven.
Dat gevoel die je laat beseffen dat je gezegend bent, en het eigenlijk allemaal zo slecht nog niet is. Want juist
op het moment van vertrek besluit je die tas neer te gooien, en neer te ploffen op de nog steeds warme plek waar je eigenlijk afscheid van wilde nemen, maar we genieten en waarom zou je dan in hemelsnaam willen vertrekken?
Dit gezegende gevoel heb ik, en ik kan met alle trots vertellen dat dit veroorzaakt wordt door mijn vrienden. En zolang dit gevoel mij zo blijft ontwaken, geniet ik ervan. Mijn drijfveer voor een dag, mijn
drijfveer voor mijn leven.
Gooi die jassen maar uit jongens, we blijven nog even.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten