Ik zeg het jullie eerlijk, ik hou van cadeautjes krijgen. Niet persee grote cadeau's, kleine cadeau's doen het meest met me. De gedachte erachter laat me stralen want die persoon heeft door middel van iets kleins toch de drang gehad het voor je mee te nemen, gewoon omdat diegene je even wilt laten weten dat ie van je houdt.
En op het moment dat ik het cadeautje in mijn handen krijg, duurt het vaak even voor ik het uitpak. Want daar gaat het niet om, het uitpakken. Het gaat om wat ik in mijn handen heb terwijl ik de gever aankijk en het contact wat je dan samen hebt. Stralen laat het me, echt stralen.
Mijn lieve grote zus is ook zo, van de cadeautjes. Altijd neemt ze iets voor haar kleine zusje mee en dit herinner ik me al vanaf dat ik een nog kleiner zusje was dan dat ik nu nog steeds voor haar ben.
En ik kan echt met zoveel trots vertellen dat ik weer een cadeautje heb gekregen. Maar dit cadeautje, wauw.
Ik ontving het paar maanden terug, en ik heb het nog steeds niet uitgepakt. Maar ik weet al wel wat erin zit.
Dit cadeautje weet niet dat wanneer het is uitgepakt, deze door mij word ontvangen met zoveel liefde.
Dit cadeautje weet niet dat zelfs voordat ie uitgepakt was me al zo heeft laten stralen.
Dit cadeautje weet niet dat ie zonder twijfel het allerleukste cadeautje ooit blijft.
Waarom weet ie dat nog niet?
Omdat dit cadeautje nog veilig in mijn grote zus haar buik genesteld zit.
Mijn kleinste en grootste cadeautje tegelijkertijd, i love you allready.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten