tag:blogger.com,1999:blog-21503327879089305552024-02-07T18:06:49.695-08:00Ze zegt het gewoon, die Eva.weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.comBlogger24125tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-78636836118123067082012-09-12T07:44:00.000-07:002012-09-12T07:44:21.743-07:00Geile beren met ijs. <div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Na jaren lange vriendschap waarin we lief en leed deelden, gekke avonturen met elkaar beleefden<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>en elkaars tampon eruit trokken wanneer de ander de kracht er niet voor had, is het moment toch daar.<br />Het is tijd voor relaties. <br />Mensen om me heen besluiten deze verbintenis aan te gaan en ik vind het puik werk. <br />Het is in mijn ogen toch elke keer weer dat afscheid wat ik neem, elke keer weer het afscheid van een buddy die de wilde wereld in gaat vol met telefoontjes over hoe laat je thuis bent, lieve woordjes voor het slapen gaan en natuurlijk de momenten waarop wordt aangekondigd dat ze nodig moeten praten. <br />Pure kopzorgen, zo’n afscheid. <br style="mso-special-character: line-break;" /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Het word ook niet aangekondigd, dat afscheid. Sterker nog, het word al die tijd besproken alsof het nooit gebeuren gaat. Elkaar verlaten zit er niet in, laat staan uit elkaar groeien. Vriendschapsbandjes en kettingen verzegelen de belofte elkaar niet te laten zitten en dat was absoluut een mooie illusie waarin we leefden.<br />Om mijn buddy bij te houden ga ik zelf ook het een en het ander aan met wat flierefluiters die langs komen zwieren met een pik zo groot als een kinderarm, maar het werkt niet voor me. <br />Ik ben nog niet klaar voor het afscheid. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<br /><span style="font-family: Calibri;">Dus sta ik daar maar, langs de zijlijn te kijken hoe zij hand in hand weg huppelen richting een mooie regenboog<span style="mso-spacerun: yes;"> en hoe </span>zij verwelkomt worden door teddyberen die elkaar ophitsen met softijs. <br />Eenmaal overschaduwt door de felle kleuren van de regenboog en de druppels van het gesmolten ijs draai ik me om en zie ik mijn eigen leven. <br />Een ander pad, ik huppel niet en zie ook geen spastische teddyberen. </span></div>
<span style="font-family: 'Calibri','sans-serif'; font-size: 11pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Ik zie andere dingen, een ander leven<br />Uit elkaar groeien is niet erg, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>het steekt alleen even. </span>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-71948812924671682572012-08-25T06:27:00.002-07:002012-08-25T06:27:26.548-07:00Als iedereen leest wat ik schrijf, lezen zij mij. <div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Ik heb mijzelf betrapt. Betrapt op een angst. <br />Het begon met het laten lezen van mijn verhalen aan een vriendin, die boeman. <br />De boeman die mij vroeg terwijl ze haar puppy ogen opzette of ik alsjeblieft dan alleen maar mijn verhalen online wilde zetten voor haar en de rest van de vrienden.<br />“Al doe je het alleen voor ons, je hoeft niet bang te zijn dat iedereen het leest. Wij vinden het goed laat ons het lezen.” Is hoe ze me overhaalde om een blog, met daarop de verhalen die gebaseerd zijn op hoe alleen ik denk, op hoe alleen ik het zie. <br style="mso-special-character: line-break;" /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">En nu, een jaar later. Betrap ik mijzelf op iets wat mij het hele jaar lang heeft tegengehouden het echt te laten lezen. Ik vertelde het tegen niemand, wilde ook dat niemand erover vertelde. <br />Alleen maar, besefte ik, alleen maar zodat ik mensen niet zou raken. Of geen problemen wilde veroorzaken. Omdat, als ik over een meisje met blauwe schoenen en een rotkop wilde schrijven ik bang was dat mijn vriendin met blauwe schoenen en een rotkop dacht dat ik het over haar had. Wat waarschijnlijk ook zo was, lelijke mensen doen het altijd goed in een verhaal. Dikke ook. <br />Maar dat terzijde. Ik besefte mij dat ik al mijn verhalen aanpaste op een neutrale doelgroep, onderwerpen waar iedereen over mee kan praten. Onderwerpen die iedereen kent en opmerkt.<br />Onderwerpen die dus uiteindelijk iedereen hetzelfde laat lijken.<br />Maar dat is niet wat ik wil. Ik ben niet iedereen. En dus kunnen mijn verhalen ook niet langer meer voor iedereen zijn, de gezamenlijke onderwerpen zijn op. <br />Dan maar de helft minder plezieren en wat mensen die me niet meer aardig vinden opbouwen, maar geen groepsverhalen meer.<br /><br />Ik ben er klaar mee. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /><span style="font-size: large;">Nu zegt ze het echt gewoon, die Eva. </span></span></div>
weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-4937382057506701732012-08-22T17:32:00.002-07:002012-08-22T17:32:17.688-07:00Tell yo momma she forgot to raise you<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Heerlijk, die telefoons met alles erop en eraan. <br />Verveling is niet meer aan de orde tijdens die ene busrit, treinreis of terwijl je loopt. <br />Kapperszaken zijn nog nooit zo stil geweest en de files zijn niet meer wat het ooit was. <br />Altijd lekker bezig met dat rotding, dat rotding die me zo prima kan vermaken.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="line-height: 115%;"><br /><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Mensen die de smartphone ziekte voorbij zijn gegaan, mensen die nog met dat idioot oude ding rondlopen wat je niet eens meer een telefoon mag noemen, stellen mij vaak een vraag.<br />De vraag, wat ik in hemelsnaam de hele dag door doe met mijn smartphone? <br />Zij snappen niet, dat ik daadwerkelijk alles wat ik aan mijn mede smartphone contacten vertel met een reden doe en dat het allemaal verontrustend goede gesprekken zijn.<br />Noem ze smartphoneloos. Het smartphoneloze soort.<br />Het smartphoneloze soort weet ook niet dat als ik besluit een misselijkmakende foto van mezelf te maken in de supermarkt terwijl ik een half liter pak melk<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>in mijn handen vast heb en dit gebruik als attribuut, zij mijn fotomoment missen doordat een foto met mijn smartphone zo tering snel gemaakt is.<br />“Maar waarom maak je die foto’s dan? Ik snap het niet, je bent boodschappen aan het doen. Waarom een foto?” Is wat de smartphoneloze aan mij vraagt. <br />Ik lachte, alsof het een vraag was die in deze tijd eigenlijk niet eens meer gesteld mag worden.<br />Ook nam ik gelijk zonder enige twijfel een comfortabele positie aan voordat ik het zou uitleggen, ik wist namelijk dat ik hier heel wat redenen voor zou hebben. Redenen die hem zouden laten begrijpen waarom die foto op dat moment nodig was.<br /><br />”Buiten het feit dat ik mijn absoluut geniale smartphone vrienden elk moment kan bereiken, een roddel zo gearriveerd is en ik er ook niet bepaald vies van ben om te weten hoelaat het precies gaat regenen, wekt het ook de drang om continu bereikbaar te zijn. De drang om een foto van jezelf te maken op een locatie waar foto’s maken eigenlijk niet normaal is. <br />Het willen delen van je bezigheden, het willen delen van jezelf.”<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: 'Calibri','sans-serif'; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik stopte. <br />Met dat ik mijn zelfverzekerde smartphone speech op tafel wilde knallen, besefte ik mij dat ik er zelf ook geen zak van begrijp.<br />Sterker nog, ik irriteer me eraan. <br />Ik krijg dat ding niet meer uit mijn klauwen, ik heb het altijd bij me. <br />Het is te vergelijken met een soort drugs voor me, door de high maak ik weinig bewust mee. Die foto in de supermarkt zorgt er in de ergste gevallen juist voor dat ik, als ik de foto later die dag nog een keer besluit te bekijken, besef dat ik die dag inderdaad in de supermarkt ben geweest. </span></span><span style="font-family: 'Calibri','sans-serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Het slaat helemaal nergens meer op, maar oh wat geniet ik zo. <br />Buiten dat durf ik er ook geld op te zetten dat over 50 jaar nieuwe spierziektes worden ontdekt doordat je hand elke ochtend na een paar uur rust automatisch in de smartphone houding staat, het komt er allemaal aan. <br />En ik laat het toe, het is prima zo.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Er is alleen één ding. <br />Één ding wat mij zorgen baart. <br />Ik zie het dagelijks. Wat zeg ik, het confronteert mij dagelijks.<br />Je hebt van die programma’s waar je foto’s kunt bekijken die mensen erop zetten met daaronder een titel waar je diarreekrampen van krijgt zo vreselijk dat ze zijn, en ook ik doe eraan mee. <br />We delen met alle liefde de foto’s met elkaar waar je leuke kleding op aan hebt, met een bekende kut Nederlander op staat of gewoon om te laten zien waarmee je je op dat moment vol gaat zitten vreten.<br /><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>En door al die leuke foto’s die mij up to date houden over wat hot is en wat niet, zie ik er af en toe een voorbij komen waar ik een triest gevoel bij krijg.<br />En ik ben bang dat die af en toe binnen nu en zoveel tijd een altijd wordt. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><br /><br />Dan zie ik waarschijnlijk niks anders meer dan 16 jarige meiden die hun borsten fotograferen in de badkamer.<br />Niks anders dan hun strakke kont in de vorm van een geile meloen met daar een hotpants omheen waar hun schaamstreek ver bovenuit komt.<br />Niks anders dan meiden die er alles aan doen de mannen die hun foto gaan “Liken” ook gelijk een flinke paal te bezorgen.<br />Want dat doet het hem hé, die “Likes”. <br />Een simpel knopje die je verteld dat een persoon je foto leuk vindt, je foto heeft bekeken en dus ook genoten.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="line-height: 115%;"></span><span style="font-family: 'Calibri','sans-serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Het streelt haar ego, het is helaas genoeg om haar ego te strelen.<br />En ik baal. Ik baal als een stekker als ik die 8784 likes zie staan onder de foto waar kleding slechts een illusie is. <br />Want waar zijn die 8784 likes voor de normale foto’s, de foto’s waarop we laten zien hoe kleurrijk de kots van je hond is of je peuter die voor het eerst van de schommel afrot?</span></span></div>
<br />
<span style="font-family: 'Calibri','sans-serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Stop met die goedkope troep dames. <br />Jullie laten mijn en die van vele anderen hun aangebrande tosti foto’s, de chillsessie foto’s en de foto’s waarop je kunt zien hoe ziekelijk groot de spin is die op dat moment in de<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>slaapkamer hangt helemaal niks lijken. <br />Terwijl dat wel echt even de doelloze dingen zijn die we meemaken en willen delen, juist omdat het realistisch is. <br />Jouw opgemaakte koppie om 11 uur ‘savonds op een dinsdagavond is niet realistisch.<br /><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Jij hebt net zo een scheetgezicht zonder make up als ik en als ieder ander. <br />En die gedachte, die like ik<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>maar al te graag.</span></span>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-70491531788735497432012-06-06T07:05:00.001-07:002012-06-06T07:05:14.712-07:00ZEIKSTRALENDEWIJVEN"Eva het was voorheen niet zo.<br />
Nu belt hij 1 keer op een dag, antwoord hij niet gelijk meer
op mijn Whatsapps en vanavond <br />
gaat hij uit. Ik heb een vlam nodig, hij wilt me niet meer."<br />
<br />
Ik luister naar dr, haar blik geeft aan dat wat ze verteld haar zeer doet.<br />
Ik blijf haar aankijken en terwijl ze blijft vertellen overweeg ik haar te corrigeren wat die vlam betreft.
Doordat ik de privilege heb deze GTST scene bij te mogen wonen en ze het nog verdomd goed speelt ook, verteld ze mij dat ze geen vlam nodig heeft, maar beter een steekvlam kan gaan regelen.<br />
<br />
"De spanning is weg Eef, ik voel me zo machteloos."<br />
En buiten het feit dat ik er een godsgruwelijke hekel aan heb als iemand me Eef noemt, dat juist hetgeen is wat de agressie in mij naar boven haalt, knikte ik instemmend.<br />
"Als we samen zijn is het heerlijk maar ik heb echt het gevoel dat hij afstand neemt, ik weet niet wat ik verkeerd doe. Ik weet het echt allemaal niet meer, ik doe zo mijn best."<br />
<br />
En hiermee hé, hier ben ik helemaal klaar mee.
<br />
Dit soort gezever van wijven komt letterlijk mijn strot uit, juist omdat ik zelf ook een wijf ben.<br />
Die manipulerende factor die vrouwen vanuit de natuur met zich meedragen doordat zij mannen de schuld geven terwijl er niets aan de hand is en doen alsof zij zo makkelijk zijn, vreselijk.
<br />
Snappen we dan echt niet dat wij in onze stopweek transformeren van jonge, emanciperende maar vooral opwindende vrouw naar hongerige hyena die over lijken gaat?<br />
De hyena die het ook nog is voor elkaar krijgt de volgende minuut te janken bij een disney film, en ook weer woest worden als hij deze moodswitch niet begrijpt.
<br />
Ja, dat is pas makkelijk, hé dames?<br />
<br />
Mijn theorie is vrij simpel.
<br />
Als je voelt dat hij je niet moet, is dat ook zo.
<br />
Als je voelt dat je jezelf eigenlijk ernstig aan het aanstellen bent, is dat ook zo.<br />
Die drama scenes geven duidelijk weer dat de onzekerheid erin sluipt en ik zou toch zweren dat dat niet de reden is waarom hij je zo aantrekkelijk vind.
<br />
Grijp je onzekerheid bij elkaar, loop naar die prullenbak en pleur het erin, klaar.
<br />
Je bent een lekker stuk vlees, waarschijnlijk ook met een leuk innerlijk.<br />
En zoniet, ben je gewoon een lekker stuk vlees.
<br />
<strong>Laat hem honger krijgen en jagen.</strong>
<br />
En oja, stop met zeiken.
<br />
<br />weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-62872563509198805972012-06-03T20:01:00.001-07:002012-06-04T05:05:06.127-07:00Smooth Papi<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"<i>Hey.. Ga jij met mij mee vanavond? </i></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>Ik moet wel vroeg op om mijn kleine prinsesje naar school te brengen maar ik kan </i></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>ook aan mijn moeder vragen het te doen, hebben we nog tijd om te ontbijten.. </i></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>Dus, wat zeg je ervan?</i>" </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Bek vol met fucking tanden, </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">dat had ik op het moment </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">toen deze jongeman besloot dit voorstel uit te spreken alsof het ook </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">daadwerkelijk een goed plan was. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Terwijl ik het zweet van mijn bovenlip afdepte op een alles behalve nonchalante manier, </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">keek ik hem aan. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik zocht naar steekjes, want hij had er duidelijk een paar los zitten. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Het rolde er ook vlekkeloos uit, zijn voorstel.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Alsof ie thuis voor de spiegel die in zijn kamer hangt geoefend had met de playlist van Backstreet Boys op de achtergrond. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik besloot erop in te gaan, een conversatie te forceren.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> "Kijk.." Zei ik kalm. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Een springtouw, stoepkrijt, en die belachelijk dure pokémonkaarten. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Allemaal troep waar ik een aantal jaren geleden nog de speelgoedwinkel voor bij </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">elkaar gilde als ik het spotte en ik Gekke Gerda ervan probeerde te overtuigen dat ik hier</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">écht mee zou gaan spelen als ze het voor me kocht. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Zij trapte daar natuurlijk niet in aangezien ze haar sadistische dochter kende.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Ze wist dat ik alle Barbie's een lesje leerde door te trekken aan hun lange blonde lokken en zo hun perfect opgemaakte hoofdje er op een gruwelijke wijze vanaf rukte. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik zei het je al; sadistische dochter. Dat ben ik." </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Ik stopte en keek hem even aan, checken of hij nog een en al oor was.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Hij keek verward, maar ik was op dreef. En ook nog maar op de helft van mijn verhaal dus aarzelde ik geen moment en vertelde verder. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> "Tot ik op een dag mijn eerste Tamagotchi ontving, ik had Gekke Gerda overtuigd door de capaciteiten te benoemen van dit briljante spel. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">De Tamagotchi was een vreselijk computer ding in de vorm van een ei die je de verantwoording gaf over een kuiken, hond of kat die overduidelijk aan obesitas leed.
Indien dit onvoorstelbare irritante ding honger had, liet hij dit weten door middel van computer-piepjes en was het je taak dit mormel in leven te houden door hem </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">eten te geven, zijn stront op te ruimen en spelletjes met 'm te spelen. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">De Tamagotchi was toen, kinderen krijgen is nu. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Het is hetzelfde principe, alleen is het nu een kind, een echt leven. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Als je dit kind zijn piepjes negeert, sterft ie. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En als ie sterft, is er geen reset knopje die je met een pen in kan drukken die de Tamagotchi wel had. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik zie het echt gebeuren, veel van mijn leeftijdsgenoten hebben zich laten verslaan door de nesteldrang die veel te vroeg op is komen dagen. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En het maakt me boos, het zorgt voor frustratie. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dat sommige een wonderbaarlijk iets, een kind, als Tamagotchi zien. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Want wat is dat met die ouders die hun kind bij oma neerknallen en zelf schandalig losgaan, elke week weer?" </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Zonder hem enigszins de tijd te geven om te antwoorden ratelde ik verder. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> "Het is logisch, kriebels te ervaren die je laten smachten om uit te gaan, </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">de avond te eindigen met vrienden thuis en totaal geen planning hebben van hoe je chillavond verlopen gaat, want daar ben je jong voor.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Maar we spreken niet over computerpiepjes nu, we praten over kinderpiepjes. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dus smooth papi, pak je jas.
</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Verlaat deze discotheek vol met 16 jarige die zichzelf in coma zuipen </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">doordat hun ouders hen niet genoeg aandacht geven, ga slapen. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Zo kun je op tijd je nest in, beschik je morgen over genoeg energie </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">voor de quality-time met je kind terwijl je spuuglelijke eenden in het park aan het voeren bent. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Spoel je Tamagotchi mentaliteit door en besteed de aandacht aan je prioriteiten. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Want dat is je taak, coma zuipen bij je eigen kind voorkomen. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Reageer op de piepjes, je kleine prinses haar piepjes.
<b>Lul.</b>"</span>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-87717302264918883412012-05-15T17:12:00.000-07:002012-05-15T17:12:41.260-07:00Red het, speel grondtikkertje.<br />
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Als ik moet vertrekken heb ik haast. </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Wanneer ik dit aan mensen vertel, krijg
ik ook altijd het advies iets eerder van start te gaan.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Heel goed bedoeld allemaal, maar dit werkt niet. </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dit advies sluit niet aan op mijn
behoeftes, voel er gewoon geen reet bij. </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Al heb ik 4 uur de tijd, dat laatste
kwartiertje heb ik toch elke keer weer dringend nodig en ik heb me daarbij
neergelegd.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En zo was dat ook vandaag weer, als een vogel met een
chronische aandoening rond huppelen met mijn rechtervoet in de lucht die ik in
een schoen probeerde te plaatsen, met de linkerhand alvast de jas aan proberen te trekken.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Totdat de tv me riep, </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Hij riep me om te kijken. </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik deed wat deze zwarte platkop me vroeg en hij had gelijk; dit moest ik
zien.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik keek en geloofde mijn eigen ogen, oren en tv niet.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Het gebeurde echt, de bevestiging dat ik in een maatschappij leef van lik
mijn lul, was voor mij nu een feit.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">De tv confronteerde mij met een reclame die mij even vertelde dat vreemdgaan
helemaal geen punt was.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Het juist alleen maar voordeliger uitpakt mocht je getrouwd zijn, dat je bruiloft je win kansen heeft vergroot.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dat ik, als single zijnde, geen kans maak op de mannen die zich op deze
site aanbieden terwijl zij smachten naar een privé berichtje waarin ik
ze vraag wat hun hobby's zijn.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dat zij mijn privé berichten beantwoorden met tennissen, wandelen en koken
voor zijn echtgenote als antwoord op mijn vraag.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dat alleen het getrouwde soort dit zouden mogen gebruiken.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Maar niet zomaar het getrouwde soort.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Nee mensen, zo makkelijk werken ze niet, ze hebben een norm.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ze benoemen een specifiek soort, namelijk de "Gelukkig Getrouwde
Persoon"</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Oke.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> What the fucking hemelsnaam fuck overkomt mij nou?</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Menen mensen dit <b>écht</b>?</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Zie ik het goed en is er een markt voor <u>GELUKKIG</u> getrouwde individuen die
op zoek zijn naar een ander waarmee ze hun trouwgeloftes kunnen verkrachten?</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik schud met mijn hoofd, adem in en adem weer uit.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik besluit rationeel te denken, de drama achterwege te laten.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dus kom ik op een vrij redelijke conclusie. Ietwat zwart wit, maar realistisch. </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik groei op in een generatie waarin de hype van ouders die vreemdgaan,
extreem hot is geworden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Deze plotselinge hype heeft veel kinderen van deze generatie waarin ik
opgroei en dus nu mijn leeftijdsgenoten zijn, kapot gemaakt.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Bij velen heeft dit hun middelbare school tijd verpest, bij de rest een
andere tijd; in beide gevallen duurt het lang voordat de wonden geheeld
zijn.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En nu word er doodleuk tussen neus en lippen door verteld dat we ons niet aan moeten stellen, want papa en mama zijn gelukkig getrouwd. </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dan mag een van de twee best het recht
hebben vreemd te gaan en het gezin op een ziekelijke manier kapot te maken.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Of de kids die dit nu op tv voorbij zien komen alsjeblieft even mama erbij
willen roepen om het vervolgens aan te raden. </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>"Mam kijk, dit is écht wat je nodig hebt. Zal je goed doen genomen te
worden door iemand anders zonder dat papa het weet!"</i></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En dan horen dat mensen zich afvragen hoe het toch komt dat kinderen zich steeds meer op een manier uiten die verdacht veel op de eerste tekenen van ontsporing blijken te lijken, en dat zij deze vraag afsluiten met een</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i> "In mijn tijd bouwden we op die leeftijd met zijn alle boomhutten en deden
we grondtikkertje." </i></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ja, stelletje sukkels. Met grondtikkertje moest je jezelf redden, veilig
stellen voor de tikker door jezelf op de grond te knallen met de voeten in de lucht en indien dit niet op
tijd gelukt was werd je gered door een ander om je zo snel mogelijk weer vrij te
krijgen, te redden uit de macht van de tikker.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Toen was het de hype van elkaar redden in een spel.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Maar de generatie die daadwerkelijk op
deze site zit, is niet meer te redden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Wij zijn wel te redden. <i>Red het.</i></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<br />weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-28504562724131242582012-04-22T17:11:00.003-07:002012-04-22T17:11:31.047-07:00LIEF klein CADEAUTJE<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Zit ik dan. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Na een dag die begon met het gevoel dat ik de Mount Everest ging beklimmen.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik zag deze dag als een zware taak en achteraf gezien heb ik vandaag ook zo beleefd.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Totaal niet wetende hoe ik hem door zou moeten komen,</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Niet wetende of ik hem wel door zou komen.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En dit alles werd mede mogelijk gemaakt door een feest.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Zo een feest die ervoor zorgt dat je de volgende dag niet meer functioneren kan.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Zo een feest die ervoor zorgt dat wanneer je op straat loopt en bekende mensen ziet, zij jou vragen of alles wel helemaal in orde is met je, dat het lijkt alsof de griep je gegrepen heeft.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ja op zo een feest was ik, gisteren.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Sterker nog,</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>Het was mijn feest.</i></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i><br /></i></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik besloot 21 jaar geleden om op 21 april geboren te worden en dat werd zonder moeite gevierd. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En ja, die gedachte deed me goed.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dit zou betekenen dat alle mensen die ik heb uitgenodigd er voor mij waren.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dat wanneer zij dat ene gaan overhandigen, ik weer stralen kon.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En ja hoor, ik straalde weer,</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Door de kleine cadeau's die me aangereikt werden.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Maar ondanks ik oprecht ben als ik uitspreek dat de cadeautjes die ik kreeg ervoor zorgden dat een intens geluksgevoel mijn lichaam overnam, moet ik jullie alsnog teleurstellen.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En geloof me, ik doe dit niet graag.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Het is niet dat ik mijn dag begin met de intentie mensen teleur te stellen, maar dit moet gezegd worden.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Buiten dat wens ik niet voor de gek gehouden te worden door de ander en zoals Gekke Gerda mij leert moet je de mens behandelen hoe jij zelf behandeld wilt worden.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Dus vanuit die les besluit ik jullie niet langer meer voor de gek te houden.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ik vertelde ooit over een cadeautje, die ik maanden terug ontving.</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>Een cadeautje, die niet wist dat hij op het moment van uitpakken</i></span><br />
<i style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">ontvangen zou worden met zoveel liefde.</i><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>Een cadeautje, die niet wist dat ik al zo straalde voordat ik het uitgepakt had.</i></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>Een cadeautje, die niet wist dat hij zonder twijfel altijd het leukste cadeautje zou blijven.</i></span>
<br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Het moment was daar.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Na ontzettend lang wachten was het tijd om dit cadeautje uit te pakken.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>Waarom het zo lang duurde voor ik het uitpakte?</i></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Omdat mijn cadeautje, pas op de wereld is gekomen op 17 april 2012</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">.</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Gezond en wel, uit mijn lieve zus haar buik.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Mijn kleinste en grootste cadeautje tegelijkertijd,</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">En ja echt, dat zal het <u><b>altijd</b></u> blijven.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; text-align: left;">♥</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6jvB7Fyg2bFiD62PGDYk7ID_2Yx0jnpwSKY_biUneQMh3klVM-64T1Uscq6hPKYs_zJsRywBN0JD6MW84dVdfv18rMw6tFq-2czWV-DBdb_BLSnwq2XK_W0iRydBjh1BlwQNdmeks-UuC/s1600/IMG_2391.PNG" imageanchor="1" style="font-size: 11px; line-height: 14px; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6jvB7Fyg2bFiD62PGDYk7ID_2Yx0jnpwSKY_biUneQMh3klVM-64T1Uscq6hPKYs_zJsRywBN0JD6MW84dVdfv18rMw6tFq-2czWV-DBdb_BLSnwq2XK_W0iRydBjh1BlwQNdmeks-UuC/s200/IMG_2391.PNG" width="148" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: small;"><span style="line-height: 14px;">Yasin Taher</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-27461824299670249702012-04-07T20:32:00.002-07:002012-04-12T03:11:11.602-07:00Een seintje van mij,voor jou.<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Oke Eva, je telt tot 3 en dan kijk je weer."</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Is wat ik tegen mezelf zeg terwijl ik de veters van mijn schoenen bekijk nadat ik opmerkte dat er een jongen naar me keek en dit ervoor zorgde dat ik weg dook met mijn ogen omdat het lef in mij vertrokken was net nu ik zijn hulp zo hard nodig had.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik kijk op, kijk recht in zn ogen en lach. Een vrolijke, brede lach die de boodschap brengt dat ik zijn blik als iets positiefs ervaar en ik er niks op tegen zou hebben als wij morgen samen een beschuitje zouden eten.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik sein. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En met dat ik dit besef dringt het tot mij door hoe raar seintjes eigenlijk zijn.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Met seintjes bedoel ik geluiden, blikken of bewegingen waar wij op reageren.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Want dat is wat ik wilde met mijn vrolijke brede lach-sein, ik wil dat hij reageert.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En zo wilt bijvoorbeeld het stoplicht dat wij op hem reageren en bij elk geluid een andere reactie hebben.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij langzaam tikken blijven staan,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij snel tikken oversteken.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar is het niet heel krom dat wij, als mens zijnde, getraind kunnen worden door te reageren op seintjes van buitenaf en dat ook heilig doen, maar de seintjes van binnenuit, <em>ons gevoel</em>, te negeren?</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En gevoel negeren doet iedereen wel is, maar ik heb het over het gevoel met een alarm.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een alarm die continu afgaat omdat dit een belangrijk gevoel is.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een alarm die het seintje geeft dat dit gevoel beluisterd moet worden. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Waarom negeer je de alarmerende sein?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Waarom negeer je die momenten?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De momenten dat je vol verdriet zit wat eigenlijk te voorkomen was als je je eigen seintjes niet had genegeerd.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De momenten dat je weet dat het niet goed met je gaat maar je besluit het te negeren, of erger nog, te ontkennen.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Luister naar jezelf, alleen jij kan jezelf beter laten voelen.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat is de enige sein die ik je geef. </span><br />
<em><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Luister ernaar. </span></em>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-13926603746705058902012-02-29T18:41:00.000-08:002012-02-29T18:41:43.872-08:00Indien je vermijd ben je tegen strijdStrijd. Veel mensen hebben het.<br />
Strijd met elkaar om te bewijzen, strijd met zichzelf om te bewijzen.<br />
Totaal geen toelatingsvermogen voor het gevoel nuchterheid, dit zou de strijd eventueel kunnen verzwakken en dat hoort niet bij een strijder.<br />
Zo een erge strijdlust dat je er een stijve nek van krijgt, puur omdat je je kop niet wilt buigen.<br />
<br />
En als ik de strijd factor al niet erg genoeg vind, heeft strijd ook een broer.<br />
<b>Tegenstrijdig</b> is zijn naam.<br />
<br />
Misschien ongeloofwaardig<i></i> voor sommigen, maar ik heb een schurfthekel aan tegenstrijdige situaties die vaak ook veroorzaakt worden door tegenstrijdige mensen.<br />
Ik zelf ben er van bewust dat ik veel moeite heb met het loslaten van dingen, omdat ik er absoluut niet tegen kan dat dingen veranderen. Alles zal blijven veranderen in het leven is wat Gekke Gerda altijd tegen me zegt, en ze heeft gelijk. Maar ondanks dat ik het besef heb van de continuïteit met betrekking tot verandering, kan ik mij niet neerleggen bij het één zeggen en het ander doen.<br />
Dit zijn in mijn ogen ook veranderingen, namelijk mij een plan voorschotelen en het plan vervolgens anders, of helemaal niet, uitvoeren.<br />
<br />
<i>Geen twijfel over mogelijk dat meningen kunnen veranderen over mensen doordat deze mensen zichzelf aangepast hebben op een manier waar jij je prettig bij voelt.<br />
Geen twijfel over mogelijk dat je een plan hebt die vervolgens anders uit pakt en dat dat acceptabel is.<br />
Geen twijfel over mogelijk dat fouten absoluut gemaakt mogen worden ookal zei je dat het foutloos zou verlopen.</i><br />
<br />
Ik heb het over momenten waarop je besluit om van links naar rechts gaan. <br />
Het niet weten wat je nou eigenlijk wilt, en het dus ook niet oprecht kan vertellen. <br />
Het in zoverre ontwikkeld hebben dat je door je wispelturigheid andere mensen kwetst en daardoor niet alleen meer jezelf maar ook de mensen om je heen tekort doet door tegenstrijdig te zijn.<br />
En dat wanneer mensen zoals ik die het tempo van je wisselvallige keuzes niet bij kunnen houden, blijven hameren op het feit dat je niet doet waarvan je zei dat je het zou doen, smoesjes verzint.<br />
Want dat doen tegenstrijdige mensen, smoesjes verzinnen.<br />
<br />
Dus mijn punt is eigenlijk heel simpel. <br />
De tegenstrijd die word geprojecteerd op anderen, komt vaak voort uit het gebrek aan lef om de verkeerde keuze te maken en vanuit daar ontstaat de behoefte om de optie voor meerdere keuzes open te houden, dus minder kans om te falen.<br />
Doordat je nooit 100% achter 1 bepaalde keuze kunt staan en dat eigenlijk weergeeft dat het geloof in jezelf totaal niet aanwezig is, <br />
verzin je smoesjes om deze realiteit te verdoezelen. <br />
<br />
Maar hey, kop op. Je maakt onbewust toch wel wat keuzes.<br />
Zoals het bewust negeren van de keuze jezelf te laten kiezen.<br />
Maar wel zelf de keuze maken jezelf niet te laten kiezen.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
(shoutout naar mn trouwe blog promoters, liefde!)<br />
WEEVweev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-35063248934940153092012-02-16T21:04:00.000-08:002012-02-16T21:04:04.073-08:00HIM-HER-SHE-WE • GOTELLURGIRLSALLABOUTIT<b>•part1•</b><br />
<br />
Het boeit mij. Het fascineert mij dat er daadwerkelijk verschillen <br />
zijn tussen de man en de vrouw.<br />
Dat er over deze verschillen dagelijks opmerkingen en grappen gemaakt <br />
worden en dat de verschillen zelfs zorgen voor gesprekken, oneindige gesprekken.<br />
En dan zou je toch denken, dat de mens slim genoeg is om tot een eind conclusie te komen.<br />
Een conclusie die de balans van gevoel en realiteit tussen de man en de vrouw <br />
duidelijk weergeeft en dat je, wanneer de situatie daar naar staat, zonder pardon een gedetailleerd verhaal kan neer knallen voor de onwetende tegenover die vraagt hoe het nou precies zit tussen deze 2 aparte soorten mens terwijl een verwarde blik op het gezicht van de onwetende opduikt met dat hij de vraag gooit.<br />
<br />
Niets is minder waar.<br />
Als ik zo even nadenk, ben ik persoonlijk nooit verder gekomen dan een "Achja, mannen zijn gewoon raar" Of een, "Ze zijn gewoon allemaal hetzelfde" conclusie.<br />
<b>MAAR HOE LIEVE DAMES, ZIJN WIJ VROUWEN, ZELF?</b><br />
<br />
<i></i><br />
<b>•part2•</b><br />
<br />
Ik kijk rechts en zie een meisje. <br />
Ze kijkt me aan en terwijl ze dit doet, rilt ze. Ze zal het vast ook erg koud hebben.<br />
Ik glimlach, maar ontvang niets terug.<br />
Ik kijk weg. <br />
<b>Teef.</b><br />
Ze zet me aan het denken. Ik besef door haar dat vrouwen nauwelijks naar elkaar kunnen lachen wanneer zij elkaar betrappen op een controlerende blik van watheeftzeaan, watiszeaanhetdoen, hoekrijgtzijhaarharenzostijl? en benbenieuwdwaarzedielaarzenvandaanheeft.<br />
En doordat we hier niet zo goed in zijn heb ik haar al uitgescholden in mijn gedachten voor ik het door had.<br />
<br />
Je hoort het mannen zo vreselijk vaak zeggen tegen elkaar, of tegen de vrouw zelf.<br />
Dat wij vrouwen, zo ontiegelijk veel praten.<br />
Praten tegen de man zelf, of praten tegen hun vriendinnen.<br />
Praten over de man zelf, of praten over hun vriendinnen.<br />
<br />
Het zit in de vrouw, het uitwisselen van informatie. <br />
Het bespreken van details, de drang om te evenaren.<br />
De negatieve strijd die van nature onbewust bij vrouwen onder elkaar aanwezig is, word daarom ook gestart door middel van communicatie, namelijk een geniepige blik of een Ikbedoeldehetheusnietzo opmerking.<br />
<br />
En ik, als nognetgeen vrouw zijnde, kan echt heel goed begrijpen dat mannen het niet volgen.<br />
En nu hebben we het alleen over praten, laat staan over de gemene blikken onderling in een discotheek waar mannen gewoon middenin staan, of de seintjes die vrouwen elkaar geven en zonder woorden lijken te begrijpen waar het over gaat. Die merken ze dan ook vaak niet op, de man is qua communicatie in mijn ogen vrij simpel. En gelijk hebben jullie.<br />
<br />
Want wat is het met ons als hij vraagt of hij je thuis af moet zetten en jij 3 keer nee zegt, je het hem toch kwalijk neemt als hij genoegen neemt met je antwoord en je alleen naar huis laat gaan?<br />
Wat is het met ons dat wij de man zijn drama-vrije, watinhemelsnaambedoeldzenou-achtige, hoofdvanhetgezin-streverige gedachtegang zo proberen te verdraaien dat hij rode bloemen moest halen in plaats van gele maar dat het nu niet meer hoeft ondanks je ze nog steeds wilt want het ging juist om het principe.<br />
<br />
<br />
Sommige dingen KUN je niet uitleggen aan een man, hoe graag je dat ook zou willen.<br />
Sommige dingen KUN je niet zo brengen dat je je punt maakt bij een man maar alleen bij vrouwen, of het nou een terecht standpunt is of niet.<br />
Dus waarom elkaar uitschelden in je gedachten wanneer zij juist hetgeen zijn die je de nodige backup kunnen geven doordat zij precies begrijpen wat je doormaakt?<br />
<br />
Staat ie daar, met zn gele bloemen.<br />
Ik kijk mn vriendin aan en ze begrijpt me; wat een sukkel.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
•DONT GET IT TWISTED FOR THE GUYS OUT THERE WE LOVE U BUT THERE ARE SUM THINGS U WILL NEVER UNDERSTAND,BUT THATS OKAY CUZ AT THE END OF THE DAY WE SHARE THE SAME PROBLEM BY NOT UNDERSTANDING A DAMN THING OF OURSELVESSSSSS JIHIEEEE•weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-54777188914414906382012-01-23T18:34:00.000-08:002012-01-23T18:34:46.438-08:00"Wat is het probleem dan Eva?" Zegt Moe. Ik noem haar Mens-moe.<br />
<br />
Ik zucht. Typisch een vraag voor haar. <br />
"Ik ben het type wat graag in een groep is." Ik kijk haar aan, ze lijkt daadwerkelijk geinteresseerd in mijn verhaal.<br />
"Het type dat iedereen aanhoort wanneer diegene tegenover mij sterk de behoefte heeft om mij te vertellen hoe rot hij/zij zich voelt, wat de oorzaak hiervan is en dan ook vaak het verhaal afsluit met de vraag hoe deze ellendige situatie opgelost kan worden.<br />
Het type die sterk de drang heeft te vragen wat er is nadat ik aanvoel dat er een intens gevoel door iemand op tafel geknald moet worden, of iets niet helemaal klopt. <br />
Maar niet alleen neig ik t type te zijn die er is in tijden van nood, ook om een feestje te creeeren.<br />
Zo sta ik dus ook altijd in het middelpunt. Sterker nog, ik ZET mijzelf in het middelpunt, ik gooi mijzelf erin als het moet.<br />
Gewoon, omdat ik zo ben.<br />
<br />
Begrijp me niet verkeerd, ik doe het zelf. Het toegeven aan mijn verlangen om omringd te zijn door mensen, doe ik zelf. <br />
<br />
Maar wat zijn mensen toch vreselijk gecompliceerd. En dan heb ik het niet eens over de verschillen tussen mannen en vrouwen, alleen dat al brengt gecompliceerde situaties bij elkaar. <br />
Ik heb het meer over het niet weten van wat je wilt, het zoeken naar een balans tussen goed en fout wat voor jou maar ook je naasten fijn voelt en geaccepteerd word, het jezelf behoeden van gevoelens zoals spijt en pijn of juist het toegeven daar van.<br />
Wat kunnen wij mensen het leven van anderen en vooral van ons zelf, zo verschrikkelijk moeilijk maken. <br />
Ik word er moe van, ook van mijn eigen strijd. " <br />
<br />
Met dat ik een punt achter mn verhaal zet kijkt ze me aan. Vreselijk lang staart ze naar me, die Mens-Moe. Ze lacht. Ik neem aan dat dit haar enige reactie is op mijn verhaal, haar enige reactie op iets wat ik als ernstig ervaar, ik raak mijn behoefte aan de mens kwijt. <br />
Ik besluit om te draaien en met dat ik dit doe zakt mijn ikstaaltijdopen-tas van mijn schouder en bedenken mijn spullen zich om mijn tas uit te rollen. Ik zucht terwijl ik buk. <br />
Auw! Godver dat deed zeer. Wie geeft mij deze kopsto..Ohh.<br />
<br />
" Hoi, sorry.. Ik wilde je alleen maar helpen met je spullen. " Zei die lachend. <br />
Ik kijk in de ogen van een jongen, die het avontuur met me aanging om samen mijn wegrollende spullen achterna te zitten en ze vervolgens weer in mijn tas te stoppen.<br />
Mens-moe is weg.Verdwenen.<br />
<br />
Door deze Mens-Moe jager, die ook nog is verdomd knap is, besef ik mij dat je altijd en overal mensen nodig zult hebben en het absoluut niet erg is als je daar af en toe moe van word.<br />
<br />
Zolang je je frustraties op zijn tijd op een rijtje zet voor Mens-Moe, creer je overzicht. En overzicht brengt rust.<br />
Rust is mooi en brengt je ver in t leven, een leven met mooie mensen.<br />
<br />
<br />
This one goes out to my loved ones and just so you know, this boy is fiction. To bad..weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-68118548960791513092011-12-21T19:07:00.000-08:002011-12-21T19:10:55.806-08:00Ellendeling<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Iedereen zal het vast herkennen.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Het einde van het jaar is in zicht en met dat die kreet door je hoofd heen gaat neem je onbewust de tijd om het afgelopen jaar te herleven.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Dit moment wordt dan vaak vervolgd met een zucht en geldt ook gelijk als een afsluiting van deze herdenking.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Want ja mensen, wat maken we veel mee.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Tijden van ellende. Tijden van vreugde.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Het is er allemaal geweest.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><strong><em>That´s the way it goes</em></strong> zou je zeggen, maar hey..</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ik ben ook maar gewoon een opgroeiend kind.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">En op de een of andere manier zijn het toch vaak de tijden van ellende die me als eerste te binnen</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">schieten, dit omdat het juist de momenten zijn waarin je extra veel leert, jezelf eens flink tegen bent </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">gekomen en vanuit daar een onderscheid weet te maken van wat voor jou als echte ellende aanvoelt en wat niet.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Een paniek gevoel neemt voor even mijn lichaam over.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Met dat de tijd van ellende mijn gedachtegang kruist besef ik mij dat deze tijden, geweest zijn.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Zij zijn niet langer meer bij mij, laat staan dat zij mij <em>zijn</em>. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Maar hoe kan ik, na al die tijden op ellende gefocust te zijn, ineens met lege handen staan?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Lege, ellendeloze handen.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Het besef dat een mens vaak alle negatieve dingen onthoud, benoemd of ziet is voor mij een feit,</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">maar wat nou als ik geen negatieve dingen meer in mijn leven heb?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Voor het eerst kijk ik terug op iets wat ik ervaarde als ellende, in plaats van er midden in te zitten.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Het onbewust naar ellende toeleven is wat ik deed, het misschien ook wel de schuld geven zodat</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ik een verklaring had voor mijn gedrag of een bepaalde situatie.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">En nu moest ik het zelf doen, had ik ellende niet meer om mij de nodige back up te geven.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> Het paniek gevoel zakt weg en wordt vervangen door rust. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Dus dit is wat ze bedoelen wanneer men zegt dat er iets van hun schouders af valt. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Met dat de rust zich met mijn herleef moment komt bemoeien, komen ook gelijk alle positieve momenten </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">van het afgelopen jaar op me af.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Want wat heb ik veel positieve dingen. </span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Zo is de eind conclusie dat de meeste mensen moeite hebben met het laten overheersen van positieve momenten in plaats van de negatieve en ik was daar 1 van.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">En dat terwijl het negatieve je juist leert al het positieve optimaal te beleven. </span><br />
<strong><em><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Dus zo ellendig is ellende niet.</span></em></strong><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: x-large;"><strong><u><em>ZUCHT. </em></u></strong></span>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-33435575032397837002011-11-11T18:41:00.000-08:002011-11-11T18:41:03.353-08:00Eindeloze koelie toelie."Wauuuw Eva vertel me, hoe was het?!" <br />
Is de vraag die ik de afgelopen dagen voor mijn kiezen gegooid heb gekregen nadat ik terug was uit India en ik ze zonder pardon beantwoordde en daar dan ook gelijk een extra intro, kern en slot, wat eigenlijk geen slot is, aan toevoegde, want zo vertel ik mijn verhalen. <em>Eindeloos</em> zijn ze.<br />
<br />
Zo ervaar ik deze trip naar t oh-zo-geweldige India ook. Eindeloos. <br />
En de vraag is, hoe hebben zij het voor elkaar gekregen mij kennis te laten maken met Eindeloos?<br />
Eindeloos is perfect in mijn ogen, het laat je t eeuwig beleven. <br />
Zouden er niet vreselijk veel mensen rondlopen, die Eindeloos willen ervaren?<br />
Eindeloze liefde, Eindeloze zomers, Eindeloze leermomenten, Eindeloze vriendschap, Eindeloos leven.<br />
<br />
En ik heb de kans gekregen om dit ook te mogen ervaren, en wat ben ik daar dankbaar voor.<br />
<br />
Ik ontwaak door een por van mijn vader die zich rechts van mij bevindt in het vliegtuig.<br />
Vreselijk vind ik dat, als iemand me wakker maakt. <br />
Maar nu vond ik het prima, want ik wist waarom hij dit deed; we waren veilig gelandt in India, New Delhi om precies te zijn.<br />
Ik pakte mijn spulletjes bij elkaar die zich in de vouwen van mijn vliegtuigstoel hadden genesteld terwijl ik in slaap gevallen was zoals mijn bril, pen en mijn notitieboekje waar ik al een aantal dingen in geschreven had. Want ja, de gedreven schrijfster die in me zit hield natuurlijk haar notitieboekje goed bij zich. <br />
Nadat ik mijn tas gepakt had, mijn broek had opgetrokken en mn bril weer had opgezet zodat ik kon zien hoe de Indiase mensen om mij heen met sari's en tulbanden uit hun slaap ontwaakten, kon ik het vliegtuig uit stappen, zo het trapje af. <br />
Ik buk een beetje, de uitgang van het vliegtuig is vrij nauw. Met dat de Indiase lucht mijn uit de uitgang gestoken hoofd verwelkomt voel ik het, ik ben thuis.<br />
Het ikbenthuis gevoel werd al gauw door schaamte vervangen, want wat wist ik nou eigenlijk van India? <br />
<br />
Verdomd veel is mijn antwoord.<br />
De kracht van de mensen die daar wonen, de afgunst, de manier van communicatie, het doorzettingsvermogen en de kijk op het leven, ik wist het allemaal te plaatsen. <br />
Want oh mijn god, wat lijk ik veel op die mensen. En die mensen waren mijn familie.<br />
<br />
Onbewust was ik toe aan familie, was ik toe aan een ander soort van geborgenheid. En ik kreeg het, zonder twijfel.<br />
Er was zelfs zo weinig twijfel, dat ik het als negatief ervaarde. Overladen door emotie, overladen door een band waarvan ik niet kon benoemen wat het was.<br />
Alsof iemand een A4-tje vol met tekst tegen je voorhoofd aan drukt, en van je verwacht dat je voorleest wat er staat. Maar als iets te dichtbij komt kun je het niet lezen, dus hoe ga ik dit ooit aan hen voorlezen?<br />
De agressie kwam in mij naar boven, ik draaide door van liefde. Letterlijk een ongelezen liefde ,want dat is wat mijn familie me gaf. Zoveel liefde dat ik me er ongemakkelijk door ging voelen, ik snapte het niet hoevaak ik het ook overlas.<br />
Van de 100 energiepunten die ik per uur automatisch aanmaakte namen zij er per uur zeker 98 weg, zonder overleg. En doordat mijn lichaam de overgebleven 2 automatisch wilde bewaken reageerde ik fel, want ik wil mijn laatste energiepunten niet kwijt. Dit zou dan betekenen dat ik me totaal over geef en hey.. Zo is Eva niet.<br />
<br />
En toch deed ik het. Eva is zo wel. En omdat ik het losliet, kon ik het ervaren. Eindeloos ervaren.<br />
Ik kreeg de vraag wat nou het meest bij me is gebleven, en wat ik mee heb genomen naar Nederland.<br />
Ik heb Eindeloos Ervaren meegenomen, en ik geniet. <br />
<br />
Door de blokkade die je gewend bent te verzetten, of als je er aan toe bent, de blokkade te verwijderen, ervaar je dingen optimaal. Klinkt logisch zou je zeggen, maar dit was voor mij een gigantische eyeopener.<br />
Zij wilden mijn aanwezigheid eindeloos ervaren, en door het lef wat zij hebben gooiden zij blootstelling op tafel waardoor zij mijn aanwezigheid ook prima konden ervaren.<br />
<br />
<em>Ik besefte mij dat ik, als persoon zijnde, automatisch blokkeer om bepaalde dingen,situaties, voor te zijn. </em><br />
<em>Maar wat houdt voor zijn in als je niet ervaart, en dus eigenlijk achter loopt?</em><br />
<br />
<br />
<strong>Ik wil niet langer achterlopen.</strong><br />
<strong>Kom maar op met die vragen, ik kan eindeloos praten.</strong>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-38288616289509330062011-10-15T19:34:00.000-07:002011-10-15T19:37:43.570-07:00MAMA, IM A MILLIONAIRE.Nieuwe dit, nieuwe dat. Dure kleding, dure auto. Het hebben van gezag, het hebben van status.<br />
Steeds vaker zie je het gebeuren om je heen, dat mensen worden meegesleurd in bovenstaande <br />
eigenschappen, het aanschaffen van materialen die status weergeven en vanuit daar gezag proberen uit te oefenen op de mensen om hun heen.<br />
En dit is slechts de beginfase van een slecht ontwikkelde eigenschap, namelijk opscheppen.<br />
<br />
Vreselijk vind ik het als mensen opscheppen. Het is in mijn ogen eigenlijk een soort van overtuigen dat diegene het goed heeft, een soort onzekerheid die hij op dat moment probeert te bevredigen zodat wanneer hij naar bed zal gaan, uitstekend slaapt. <br />
Het gezag willen uitstralen naar andere mensen, dat doen opscheppers. Het opdringen van hun onzekerheden, dat is het.<br />
<br />
Maar ik heb helemaal niet de intentie om mijn gezag uit te stralen naar de mensen om mij heen. <br />
Ik heb helemaal niet de intentie om status weer te geven.<br />
Ik heb helemaal niet de intentie om mijn onzekerheid op andere mensen te projecteren door middel van opscheppen.<br />
Ik heb helemaal niet de intentie om de slecht ontwikkelde eigenschap opscheppen, te creëren.<br />
Maar ik ga toch echt opscheppen.<br />
En hard ook.<br />
In iedereen hun gezicht zeg ik het gewoon, omdat het ook zo is. Ik heb het, en dat is wat mij toch echt gezag laat uitstralen.<br />
Dit is serieus een factor die ik aan iedereen wil opdringen, waarvan ik wil dat iedereen het weet.<br />
En dus zeg ik het. Ik doe het, ik schep op.<br />
<br />
Namelijk dat..<br />
<br />
<br />
<strong>..IK RIJK BEN DOOR MIJN VRIENDENGROEP, DAT MIJN VRIENDEN, DE LEUKSTE, BESTE, GRAPPIGSTE, DOMSTE, MEEST DOELLOZE EN DE KNAPSTE OOIT ZIJN, DAT </strong><br />
<strong>ZIJ MIJ GEZEGEND LATEN VOELEN EN DAT IK DE HOOGSTE STATUS HEB DIE IEMAND OOIT ZAL HEBBEN.</strong>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-5837624655833799742011-10-14T18:44:00.000-07:002011-10-14T18:44:52.616-07:00lief cadeautjeIk zeg het jullie eerlijk, ik hou van cadeautjes krijgen. Niet persee grote cadeau's, kleine cadeau's doen het meest met me. De gedachte erachter laat me stralen want die persoon heeft door middel van iets kleins toch de drang gehad het voor je mee te nemen, gewoon omdat diegene je even wilt laten weten dat ie van je houdt. <br />
En op het moment dat ik het cadeautje in mijn handen krijg, duurt het vaak even voor ik het uitpak. Want daar gaat het niet om, het uitpakken. Het gaat om wat ik in mijn handen heb terwijl ik de gever aankijk en het contact wat je dan samen hebt. Stralen laat het me, echt stralen.<br />
<br />
Mijn lieve grote zus is ook zo, van de cadeautjes. Altijd neemt ze iets voor haar kleine zusje mee en dit herinner ik me al vanaf dat ik een nog kleiner zusje was dan dat ik nu nog steeds voor haar ben. <br />
En ik kan echt met zoveel trots vertellen dat ik weer een cadeautje heb gekregen. Maar dit cadeautje, wauw. <br />
<br />
Ik ontving het paar maanden terug, en ik heb het nog steeds niet uitgepakt. Maar ik weet al wel wat erin zit.<br />
Dit cadeautje weet niet dat wanneer het is uitgepakt, deze door mij word ontvangen met zoveel liefde.<br />
Dit cadeautje weet niet dat zelfs voordat ie uitgepakt was me al zo heeft laten stralen. <br />
Dit cadeautje weet niet dat ie zonder twijfel het allerleukste cadeautje ooit blijft.<br />
Waarom weet ie dat nog niet?<br />
<br />
Omdat dit cadeautje nog veilig in mijn grote zus haar buik genesteld zit.<br />
<strong>Mijn kleinste en grootste cadeautje tegelijkertijd, i love you allready.</strong>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-74079960761872926252011-10-14T18:22:00.000-07:002011-10-14T18:25:20.235-07:00KUS EN GA"Yoooo homooooo, Blijf je nog lang chillen?" Een doodnormale openingszin voor ons. En zo begon ik ook<br />
het telefoongesprek toen ik hem belde, mijn maat, die trouwens een erg verontrustende verslaving heeft met een cognac genaamd Vieux, terwijl ik naar het station liep met in mijn achterhoofd het plan me toe te voegen aan de chill-sessie die mijn vrienden en mijn Vieux-maat op dat moment aan het uitvoeren waren.<br />
Na wat wikken en wegen kwamen we met zn alle tot de conclusie dat ze me zouden halen, in een auto welteverstaan. Dit nam ik natuurlijk voor lief en wachtte braaf bij de 'Kiss&Go' op het centraal station terwijl ik de verpakking van mijn zojuist gekochte broodje open scheurde en besloot hieraan te beginnen.<br />
<br />
Na een minuut of 20 gewacht te hebben en al enkele "Yooo homooos waar zijn jullie" gepleegd te hebben, maakte ze hun entree op het station, bij de afgesproken spot Kiss&Go. En niet zomaar een entree. <br />
Met een bus, Hooijskuur achter het stuur, mijn liefste titi uit t raam hangend met een pet achterstevoren en mijn Vieux aanbiddende maat achterin, met maar liefst de auto, of zal ik zeggen schuifdeur, open.<br />
Gangster muziek pompt de bus uit en een "WADDUP PLAYER STAP MAAR IN" kreet mede mogelijk gemaakt door titi vervolgde deze entree. <br />
Nadat ik was bijgekomen van mijn lach aanval stapte ik in en besefte ik mij dat alleen mijn lompe vrienden dit soort geweldige acties kunnen uitvoeren en ik door deze acties alleen maar meer van ze ga houden.<br />
<br />
Maar na deze geweldige entree liet Kiss&Go mij filosoferen. <br />
<span style="font-size: large;"><strong><u>Kiss&Go. Kus en ga. </u></strong></span><br />
<br />
<br />
"Ach Eva, laat het toch gaan!" <br />
Iets wat ik vrij vaak naar mijn hoofd geslingerd krijg, want tsja. Ik kan weinig dingen laten gaan.<br />
Laten gaan?<br />
Ja je weet wel, dingen loslaten enzo. Situaties waarin je je bevindt en dan heel verstandig afscheid kunnen nemen van deze situatie, gewoon omdat het daar tijd voor is.<br />
Dat gedag zeggen tegen een bepaalde situatie is voor mij slechts een eigenschap die mijn vrienden vaak wel hebben en waar ik dus alleen met veel bewondering naar kan kijken. <br />
<br />
Als je dingen loslaat is het omdat je beseft dat je er genoeg tijd aan hebt besteed, je beseft dat hetgeen waar je gedag tegen moet zeggen ervoor zorgt dat je niet verder komt in je leven.<br />
<br />
En groot gelijk geef ik ze, dingen komen en dingen gaan. <br />
Maar als ik een ballon krijg, een mooie ballon in mijn lievelingskleur, waar ik het echt goed mee kan vinden, waarom zou ik die dan ooit los willen laten? Ik heb deze ballon immers ook aan willen nemen, dus dan kan het toch niet zo zijn dat er een moment komt dat ik de reden van aanname niet meer ervaar en hem dus loslaat?<br />
<br />
Ik wrijf over mn voorhoofd. Knallende koppijn krijg ik van dit soort gedachtes.<br />
Situaties loslaten, situaties filteren.<br />
Ik ben net een koffiefilter die het niet doet, waardoor ik uiteindelijk slappe koffie maak met van die hele koffiebonen erin die stiekem door de filter heen zijn geglipt zonder gemaald te worden. <br />
Ik moet van mezelf dingen die zijn geweest, situaties die veranderen, accepteren. Accepteren is dus in mijn<br />
geval loslaten. En wanneer ik dit niet doe zal ik deze slappe koffie behouden.<br />
Zo is dat ook met Kiss&Go. <em>Kus</em>, teken van acceptatie van het moment wat daarna gaat komen, namelijk <em>Gaan</em>, omdat het daar tijd voor is.<br />
<br />
Ik ben er over uit. <br />
Ik kan dingen heus wel accepteren. Ik kan ze ooit heus wel loslaten. <br />
Zolang mijn maten me altijd maar op blijven pikken nadat ik een Kiss&Go heb beleeft. <br />
<br />
<br />
<strong>Iloveyouall.<3</strong>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-55481480133269217552011-10-13T20:29:00.000-07:002011-10-13T20:38:34.396-07:00TeringleiersFuck wat is het koud. Terwijl de kou mijn lichaam betast trek ik onder aan mijn jas en wikkel ik mijn sjaal steviger om mijn nek. Ik denk aan bepaalde uitdrukkingen die me zijn voorgeschoteld, adviezen die op mijn pad kwamen.<br />
"Eva, tijd voor een schone lei" is wat een man in zijn bureaustoel laatst tegen me zei.<br />
Lei. Ook zoiets. Een krijtbordje die je kan uitvegen wanneer je zelf wilt. Zacht wrijven zie je nog sporen,<br />
hard wrijven zie je de groeven van je schuursponsje en met een natte doek droogt het met vlekken op. Dus eigenlijk blijft ie altijd vies. <br />
<br />
Het zet me aan het denken. Wat is er eigenlijk mis met het feit dat je lei niet meer zo schoon is? <br />
Vies zijn is heus niet vies.<br />
<br />
Toch wel Eva.<br />
Vies zijn is fataal. En dit merk je aan de mensen om je heen.<br />
" Oh daar heb je dr.." Of " Ha! moet je kijken. Dat is toch die ene.."<br />
En juist deze mensen laten me leven in de illusie dat hun een schone lei hebben en ik ze daarom iedere week in de stad zie om schuursponsjes te kopen en zo hun krijtbordje zuiver houden.<br />
Maar ik besef me, het is niet de schuurspons die hun lei zo schoon houdt, het is eigenlijk mijn vieze lei en die van vele anderen, die hun lei schoon houdt.<br />
<br />
Zonder de mensen die misstappen maakten, de mensen die durfden naar links te gaan in plaats van rechts en uiteindelijk erachter kwamen dat zij de verkeerde keuze gemaakt hadden doordat zij in een modderplas vielen, zou er geen vies of schoon meer zijn.<br />
<br />
Ik keek op tegen die mensen met een blinkende lei, ik wilde ze vragen hoe het nou voelde om schoon te <br />
zijn. Wilde ze vragen hoe het voelde om te kijken naar vieze leien terwijl ze die van zichzelf aan het poetsen waren, of zij geen brandende vragen hadden aan mij, mensen met een vieze lei.<br />
<br />
Ik leg mijn lei neer en gun mijzelf de tijd om te observeren hoe deze schone mensen te werk gaan. <br />
Mijn conclusie is dat zij zodanig geobsedeerd zijn dat zij zich nergens anders meer mee bezig kunnen houden als hun eigen lei en de schoonmaakwerkzaamheden daarvan. <br />
Iemand met een vieze lei willen zij helemaal niet in de buurt hebben,<br />
want stel je voor dat hun lei ook vies zou worden.<br />
<br />
Ik pak mijn krijtje en begin mijn lei driftig viezer te maken. Ik zie de schone mensen nieuwsgierig naar me kijken, benieuwd welke misstap ik nu publiekelijk via mijn lei met ze zal delen.<br />
Ik draai mijn lei om als ik klaar ben met kladderen, ze mogen het allemaal lezen:<br />
<br />
<strong>EEN SCHONE LEI ONTSTAAT PAS ALS JE IN STAAT BENT TE HELPEN BIJ HET SCHOONMAKEN VAN ANDERSMANS VIEZE LEI.</strong>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-46165984304387292922011-10-13T19:42:00.000-07:002011-10-13T19:44:13.643-07:00Take a chance and get Lucky<strong><em>Ja ik ben boos. Nee ik heb er geen begrip meer voor.<br />
Hou op met praten, je hebt al zoveel uitgelegd. <br />
Iedere keer weer hetzelfde, ik wil geen kansen meer geven.<br />
Kansen geven en jouw definitie van een kans gaan niet samen in mijn leven.</em></strong><br />
<br />
<strong><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">KLAAR MET KANSEN</span></strong><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Wat versta jij onder het begrip 'kans krijgen'?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Het verteld je dat je je tegen een rand hebt begeven, het eigenlijk</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">al verpest hebt, en een aantal stappen terug moet doen.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
Zoveel soorten kansen.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Eens kans die je krijgt omdat je de vorige niet zag.<br />
Een kans omdat ik weet dat je meer bent dan dit.<br />
Een kans omdat ikzelf ook in deze situatie gezeten heb en weet hoe het kan zijn.</span><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><strong>Een kans die je krijgt omdat je het vertrouwen van mij hebt beschaamd.</strong> </span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Waarom zou ik een kans geven aan jou als je de 1e kans, waarvan ik niet benoemde dat het daadwerkelijk een kans was, verpest hebt?<br />
Waarom zou ik jou nog aangeven waar mijn veiligheidszone zit als je er eigenlijk al dwars doorheen bent gegaan?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Waarom zou ik me eigen zo willen blootstellen aan jou terwijl je de waarde niet inziet van een kans?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">En waarom zou ik mijn vertrouwen opdringen om je het vervolgens weer te laten beschamen? </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ik weiger om mezelf een blinddoek voor te houden en een kans, een nieuw hoofdstuk van mijn leven, aan je te geven en te geloven dat het goedgaat.<br />
<br />
Als je de kans echt zo graag wilde, had je die nooit verprutst toen er nog geen kansen in het spel waren.<br />
Jaren in gevecht met mezelf en de kansen die ik je absoluut niet meer wilde geven.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ik wil mezelf niet kwijt maar jou al helemaal niet,</span><br />
<strong><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Geef me alsjeblieft nog een kans.</span></strong>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-80926861880110123282011-09-30T21:16:00.000-07:002011-09-30T21:26:48.993-07:00BOEMAN<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik heb zo'n vriendin. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zo ene die op alle situaties die zich voordoen antwoorden heeft.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zo ene die door haar nuchterheid tijdens een doelloze discussie de discussievoerder 2 opties durft te geven:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> 1) Of je blijft discussie voeren en legt je er niet bij neer dat ik er anders over denk.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> 2) Of je hakt de knoop door en we gaan rustig verder met waar we gebleven waren. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zo ene die het ook voor elkaar krijgt op dat moment om de discussievoerder voor optie 2 te laten kiezen.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zo ene die mensen motiveerd als zij potentie ziet in iemand, maar ook eerlijk is wanneer zij totaal geen potentie ziet.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zo ene die eruit ziet alsof zij nergens bang voor is.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zo ene die durft te zeggen als zij wel ergens bang voor is.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zo ene die vaak door dit allemaal, helemaal misplaatst wordt.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Boeman. Zo noemt ze zichzelf. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik lach terwijl ze me verteld dat ze zichzelf zo noemt, maar zie aan haar dat ze het meent.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ze verteld het met een bepaalde klank, ze laat Boeman zo negatief klinken.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar is boeman zijn eigenlijk negatief?</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik denk na. Boeman, hoe is dit woord ooit ontstaan? Ik leg de link naar Boe & Man.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er moet ooit een man geweest zijn die iedereen liet schrikken. Boe zei die dan. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat is eigenlijk wat zij ook doet, ze laat mensen schrikken met haar directheid. Een onverwachts compliment of een felle reactie, dat doet zij. En als ze me uit t niets zegt dat ze echt trots op me is, schrik ik ook. Want het is een opmerking die recht uit haar hart komt en ze zegt het gewoon, zomaar, omdat ze het zo voelt en met me wilt delen. En wie doet zoiets nou nog tegenwoordig?</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als ik een horror film kijk, heb ik een hekel aan die momenten. Die schrik momenten, waarvan je weet dat ze eraan komen en dat gevoel wat schrik je meegeeft. Bang ben ik dan.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Doordat Boeman ze laat schrikken, worden mensen bang. En als iemand je bang maakt, ben je niet leuk. En als je niet leuk bent, ben je negatief.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar wat deze film eigenlijk met mij doet, is mij confronteren met mijn angsten. Daar heeft deze film het lef voor. En doordat ik mijn angst onder ogen ben gekomen na het kijken van deze horror die 1,5 uur duurde, ben ik bewust van mijn zwakke punt en heb ik wat geleerd.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat is t. Van Boeman kun je leren. Boeman is eigenlijk iemand die eigenwaarde heeft en het lef dit door te geven aan anderen, hen te leren dat er niets mis is met duidelijk zijn. Het lef heeft mensen te laten schrikken met confronterende feiten. Die durft te zeggen waar het op staat, negatief of positief, juist omdat de Boeman met je begaan is. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> En wie is er, tegenwoordig, nog openlijk begaan met iemand? Wie van ons staat op het station tegenover een meisje met leuke schoenen aan en durft naar haar toe te stappen om haar te vertellen dat haar schoenen super zijn, wie? Ik niet. <strong>Zij wel</strong>.</span><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">En buiten dat heeft ook Boeman haar wederhelft..</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">..En dat ben ik, je Boevrouw.</span>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-78602704772854024302011-09-21T12:55:00.000-07:002011-09-21T12:59:33.357-07:00Gekke Gerrit"Wat denkt ze wel niet? Daar ben ik verdomme geen 60 voor geworden!" <br />
Dit is mijn moeder die mij gefrustreerd verteld wat ze die dag meemaakte, terwijl zij alle hoeken van de kamer afging om het af te stoffen, dingen recht te leggen en ondertussen haar vraag nog een aantal keren herhaalde. Want dat is wat ze doet als ze boos is, poetsen. Vloeken en tieren en ondertussen alle schoonmaakwerkzaamheden verrichten.<br />
Ik volg haar, zonder een woord te zeggen, met mijn ogen. Links, rechts, de hele huiskamer door. En 3 keer terug.<br />
Zolang ze niet boos op mij is, vind ik het heerlijk om naar haar te kijken. Een grote glimlach komt tevoorschijn op mijn gezicht terwijl zij de vensterbanken horizontaal en verticaal af doet, en mij verteld dat er niet met haar te sollen valt.<br />
<br />
<br />
"JA JONGEN, DENK DAAR MAAR IS OVER NA!" zeg ik, rennend door het huis met de vaatdoek tegen mijn toenmalige (<strong>hadiknooitmoetendoen</strong>) vriendje.<br />
"Wat denk je nou? Ja nu heb je niks meer te zeggen he?" Ik kijk mijn (<strong>hadiknooitmoetendoen</strong>) vriendje aan en voel dat mijn ogen te vergelijken zijn met een open haard. Een en al vuur, er is geen hout meer nodig en koud heeft niemand het meer,de haard is aan. <br />
Met dat ik de lamp weer neer wil zetten, het vaatdoekje onder de lamp vandaan haal en de boze poets-sporen me aankijken, stop ik. Ik stop met poetsen en verstijf. <br />
Want oh..mijn..god. Het is ontdekt. <strong><em>GG</em></strong> is ontdekt.<br />
<br />
<strong><em>GG</em></strong>. Het <strong><em>GerdaGen</em></strong>, ook wel <em><strong>GerdapoetsGen</strong></em> genoemd.<br />
Gerda, mijn moeder. <br />
De moeder die een stappenteller om zou moeten doen als ze boos is, en dan een wereldrecord neer zou zetten van meeste stappen in 1 minuut.<br />
<br />
Ik blijf verstijfd naar de lamp staren die ik in mijn linkerhand vast heb en in de rechterhand nog steeds mijn vaatdoekje. <br />
Mijn (<strong>hadiknooitmoetendoen</strong>) vriendje zit stomverbaasd op de bank zich af te vragen waar deze mood-swing ineens vandaan komt.<br />
Ik ben met stomheid geslagen dat ik Gerda zojuist aantrof in deze discussie, het <em><strong>GerdapoetsGen</strong></em> is zojuist ontdekt in mijn lichaam. <br />
<br />
Ik lach. Ik kom niet meer bij en zet de lamp terug op de plek waar ie hoort, zonder hem verder af te stoffen terwijl <strong><em>GerdapoetsGen</em></strong> dat wel van plan was. Ik keek mijn toenmalige (<strong>hadiknooitmoetendoen</strong>) vriendje aan en lachte samen met hem. Hij lacht voorzichtig mee, in de hoop dat ik geen vervolg maak op de ruzie.<br />
<br />
Nee, ik vervolg mijn discussie niet. Ik lach en blijf lachen, het <strong><em>Gerda-gen</em></strong> is een feit.<br />
En weet je wat, ik vind het vreselijk, maar prachtig.<br />
<br />
Ik koester mijn Gerda en haar poets-gen nu nog meer dan dat ik stiekem al deed.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Ut0DkV1bP7iX_q5PSvrn5mTvUiwNH2EwEP55UwJsDHFvMf3JPZr4R6s1VNYwgTYIuG-HcImkwzb6dSciYoHWO7SQSoaVnpGNqPdbHiZdpPdti-vjoQ-xrIMkKrDzgKlpa3tqQbfrDU2X/s1600/gerda.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" hca="true" height="200px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Ut0DkV1bP7iX_q5PSvrn5mTvUiwNH2EwEP55UwJsDHFvMf3JPZr4R6s1VNYwgTYIuG-HcImkwzb6dSciYoHWO7SQSoaVnpGNqPdbHiZdpPdti-vjoQ-xrIMkKrDzgKlpa3tqQbfrDU2X/s200/gerda.jpg" width="155px" /></a></div><br />
<span style="font-size: large;">Maar goed ook, want zonder mijn <em>Gerda-gen</em> zou ik nooit iets schoonmaken.</span>weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-43998205201168897752011-09-17T20:26:00.000-07:002011-09-17T20:26:21.027-07:00!@#$*(!AARGHHIedereen kent het, een moment van <strong><span style="color: blue;">!@#$*(!AARGHH.</span></strong> De kreet. De kreet die eigenlijk vraagt<br />
of ze nou niet even op kunnen houden met aan je kop te zeuren, of ze nou niet even op kunnen houden<br />
met praten. <br />
De Nu-Moet-Je-Echt-Even-Kappen-<span style="color: blue;"><strong>!@#$*(!AARGHH.</strong></span><br />
<br />
Ik doe het zelf ook. Het <strong><span style="background-color: white; color: blue;">!@#$*(!AARGHH</span></strong> moment is er bij mij vaak, dit omdat ik problemen heb<br />
met mijn lontje. Je weet wel, dat ding dat ergens aan je lichaam vast hangt. Bij de meeste dan. Bij mij<br />
is dit dus niet het geval, ik heb er namelijk geen. En even voor de duidelijkheid: Dat is nog erger.<br />
Ik weet ook niet of het kan aangroeien, maar ik probeer het wel. Probeer het pas sinds een tijdje hoor, voorheen projecteerde ik mijn <br />
<span style="color: blue;"><strong>!@#$*(!AARGHH</strong></span> momenten op mensen die voor mijn gevoel het <span style="color: blue;"><strong>!@#$*(!AARGHH</strong></span> gevoel bij mij aanwakkerden.<br />
<br />
Zij waren de oorzaak, zij waren mijn frustratie-factor. Want oh, wat is het makkelijk anderen de schuld te geven wanneer je helemaal opgaat in je <span style="color: blue;"><strong>!@#$*(!AARGHH</strong></span> -moment.<br />
<br />
Maar dan kalmeerde ik, en leek het net alsof het <br />
<span style="color: blue;"><strong>!@#$*(!AARGHH</strong></span> moment wegzakte en het vervangen werd door een ander gevoel terwijl ik toekeek naar wat voor spullen me dit keer naast me op de grond lagen te vergezellen.<br />
<em><strong>"Duss.."</strong></em> is dat andere gevoel. En die <em><strong>"Duss.."</strong></em> momenten, die doen het hem. Die geven me eigenlijk de vraag <em><strong>"Ga je lekker Eva? En nu?"</strong></em> <br />
Ze vertellen me door middel van een vraag, hoe stom ik wel niet bezig ben geweest en als ik mezelf had zien reageren en verwijten tegen de mensen om me heen ik mezelf diep zou schamen. <br />
Je probeert <strong><em>"Duss.."</em></strong> nog te vertellen dat het echt niet jouw schuld was en dat diegene dat gewoon niet had moeten doen op dat moment, dan is het toch logisch dat je zo reageert?<br />
Het enige wat <strong><em>"Duss.."</em></strong> daarna doet is je aankijken zonder een woord te zeggen.<br />
En dat he, daar heb ik een hekel aan. Zeg dan op zn minst iets terug, dan kan ik mijn <br />
<span style="color: blue;"><strong>!@#$*(!AARGHH</strong></span> herbeleven en <strong><em>"Duss.."</em></strong> er de schuld van geven. Maar daar trapt ie niet in. <br />
<br />
En ik ook niet meer. Ik mag dan geen lontje hebben, maar ik heb iets anders. Namelijk de<br />
<span style="color: #cc0000;"><strong>"TELTOT10EVA,JEKUNTHET".</strong></span> <br />
Zij is mijn beste vriendin en zorgt dat ik niet meer om wil gaan met <span style="color: blue;"><strong>!@#$*(!AARGHH</strong></span> en <strong><em>"Duss.." </em></strong><br />
<br />
Toch best knap, voor iemand zonder lontje.<br />
<br />
Thanks <strong><span style="color: #cc0000;">TELTOT10EVA,JEKUNTHET</span></strong>. Dankzij jou is mijn kamer geen zooi meer.weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-71168500617048467712011-09-17T19:36:00.000-07:002011-09-17T19:36:56.058-07:00Wegens onderhoud een omleiding Niet meer weten of je nu links moet gaan, of rechts. Of is<br />
rechtdoor toch makkelijker?<br />
En terwijl dit dilemma door je hoofd spookt en ervoor zorgt dat je kennis maakt met mevrouw Migraine,<br />
maak je ondertussen een omweg door middel van bochten, slingeren, verkeerde afslagen en zelfs botsingen.<br />
<br />
En dan besef je het. Je zit helemaal verkeerd, je bevindt je op de verkeerde baan.<br />
Wat nu? <br />
<em>Mensen om de weg vragen? </em><br />
Nah..teken van zwakte.<br />
<em>Stoppen met rijden? </em><br />
Nah..te eigenwijs voor.<br />
<em>Snelheid ietsje terugnemen? </em><br />
Nah..zit niet in mn karakter.<br />
<em>Wat dan<strong> wel</strong>? </em><br />
Door zoeken naar een optie. <br />
Een oplossing van welke afslag het snelste is, ik heb namelijk niet meer zoveel benzine.<br />
<br />
Zo de weg kwijt kunnen raken en dat terwijl boeken,internet, magazines,vrienden,familie, psychologen, mensen van school allemaal in je buurt zijn en die ook allemaal weten te vertellen:<br />
"Kind, vraag het maar. Ik ben er als je me nodig hebt".<br />
Scharrels die het allemaal zo goed weten te vertellen welke kant je het beste op kunt gaan terwijl zij begripvol je rug aaien met eindeloos geduld terwijl zij, geen van allen, doorhebben dat het een groot spel is wat ik speel.<br />
Een groot verkeersspel.<br />
<br />
Een verkeersspel waarin ik schijt heb aan de regels. Ik zie de borden niet, ik hou me niet aan de snelheid en nee, ik geef er echt geen flikker om als er gewonden vallen.<br />
Een spel waarin je in je eentje speelt, 2 joysticks zijn overbodig. Ik bied de 2e joystick wel aan, ik ben sociaal. Maar ik lach. Ik lach heel hard.<br />
Waarom?<br />
Omdat ik deze auto bestuur.Ik bestuur dit spel alleen en alleen ik kan de juiste weg vinden doordat<br />
alleen ik mijn regels begrijp in dit spel.<br />
<br />
Alle borden, tomtoms, verkeerslijnen,stoplichten en haaientanden helpen geen fuck. Zij kunnen mij niet helpen. Al deze opties om veilig thuis te komen of een steuntje in de rug naar de goede baan, zijn er niet voor mij.<br />
<br />
En wat dan? Als ik maar doorga en me geen reet aantrek van al die hulpmiddelen, wat dan? Als je de kaarten niet meer kunt lezen, de vluchtstroken niet kunt onderscheiden van de normale wegen, wat dan?<br />
<br />
Positief door blijven rijden totdat ik een benzinepomp zie.<br />
Een benzinepomp die je vraagt om die joystick en 1 potje samen met je wilt spelen en je hiermee verder helpt naar je volgende level.<br />
<br />
Want als ik zou stoppen langs de snelweg op de heetste uren van de dag smekend om een lift, zou ik niet diegene zijn die het spel het liefst alleen speelt.weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-33628155688146775972011-09-16T18:25:00.000-07:002011-09-16T18:25:22.410-07:00De beruchte levenslessenDe bel gaat. Terwijl je opstaat om de deur open te doen vraag je je af wie het zou kunnen zijn, en je hand grijpt naar de klink. De deur is open en ja hoor, je ziet het. Daar staat LevensLes. <br />
Ze komt brutaal binnenlopen om jou even een situatie voor te schotelen waarin jij zelf moet uitzoeken hoe het nou precies zit, en wat je hiervan moet leren. Alsof iemand een tweepersoonsbed af komt leveren die nog in elkaar gezet moet worden, het voor de deur neerzet en jij zelf mag uitzoeken hoe je het naar boven gaat krijgen en of de schroefjes wel compleet zijn. <br />
<br />
Ontdekking. Omdat een levensles daar vaak vroeg of laat mee begint. Verschillende ontdekkingen, positief en negatief.<br />
Een begin of het einde. Het besef van bepaalde situaties, situaties die je vormen. Een situatie die je leert te verlaten, of te verwelkomen.<br />
"Omdat ieder mens ze door moet maken om verder te kunnen". <br />
<br />
Maar hoe, is mijn vraag nu, kom je door een levensles? <br />
Een mens is al gecompliceerd genoeg en moet met zoveel dingen rekening houden. Wanneer je <br />
iets niet op de juiste toonhoogte je keel uit krijgt kun je in een fractie van een seconde mensen kwetsen, je respect kwijt zijn of organiseer je een miscommunicatie.<br />
Hoe ging dit vroeger? Het enige wat zij ontdekten tijdens hun levenslessen waren nieuwe middelen om hun voedsel neer te halen en daar vervolgens geen enkel schuldgevoel bij te ervaren of erger nog: er een trauma aan overhouden.<br />
<br />
Ik schrik wakker terwijl ik nog bij de deur sta met de deurklink in mn handen en besef mij dat terwijl LevensLes plaatsnam op de bank, ik haar niet eens een drankje heb aangeboden en gelijk begon te brainstormen over hoe een mens dit nou het beste kan aanpakken zonder enige complicaties. <br />
Hoe kom je door een levensles? Door LevensLes rustig uit te laten praten en naar haar te luisteren, zo zullen er vanzelf oplossingen je pad kruisen die je helpen jouw levensles goed door te komen.<br />
<br />
"Dus LevensLes, iets te drinken dan maar?"weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2150332787908930555.post-6020210577026174182011-09-16T17:34:00.000-07:002011-09-16T17:34:26.819-07:00Emotionele zooiHeb je wel is hé, van die dagen. Die dagen dat er een bepaald gevoel je lichaam binnen kruipt vanaf <br />
het moment dat je ontwaakt. Een liefdevol gevoel, opkomend terwijl je ontwaakt uit een nacht die zoals alle andere nachten veel te kort zijn door de ´Okeuh, nog 1tje dan..´ mentaliteit, grotendeels aangewakkerd door je vrienden die hun ingepakte tassen neerleggen en aangetrokken jassen weer uittrekken omdat ze besluiten nog even te blijven. <br />
<br />
Dat gevoel die je laat beseffen dat je gezegend bent, en het eigenlijk allemaal zo slecht nog niet is. Want juist<br />
op het moment van vertrek besluit je die tas neer te gooien, en neer te ploffen op de nog steeds warme plek waar je eigenlijk afscheid van wilde nemen, maar we genieten en waarom zou je dan in hemelsnaam willen vertrekken? <br />
Dit gezegende gevoel heb ik, en ik kan met alle trots vertellen dat dit veroorzaakt wordt door mijn vrienden. En zolang dit gevoel mij zo blijft ontwaken, geniet ik ervan. Mijn drijfveer voor een dag, mijn<br />
drijfveer voor mijn leven.<br />
<br />
Gooi die jassen maar uit jongens, we blijven nog even.weev (@weevybeeby)http://www.blogger.com/profile/17469780758271401808noreply@blogger.com0